Mistrz Nakagawa Kinji
中川欽詞宗師 – Nakagawa Kinji (Sōshi – jap. Wielki mistrz) urodził się w Yatsushiro-shi w Kumamoto i jest założycielem stylu Nakagawa Ryū Battōjutsu, zajmującej się battōjutsu (techniki wyciągania miecza) i kenjutsu (techniki walki szermierczej).
Szkoła Nakagawa Ryū Battōjutsu ma na celu rozpowszechnianie oryginalnych form Toyama Ryū, których nauczał Morinaga Sensei, Tokutomi Sensei, oraz rozszerzenie ich na inne tradycyjne sztuki walki.Nakagawa Sensei posiada również wysoki stopień techniczny – 8. dan i tytuł Hanshi (範士) w szkole Toyama Ryū. Ponadto jest założycielem i przewodniczącym Europejskiego Towarzystwa Nauczania Sztuk Walki (Ōshū Bujutsu Koryū Shidōkai – 歐州武術交流斯道會).
Nakgawa Sensei zaczął trenować sztuki walki w młodym wieku. Pierwszym było kendō, od drugiego roku szkoły podstawowej, ale – jak sam opowiada – mówiono, że nie był zbyt pracowity. Jego treningi były najbardziej intensywne przed zawodami taikai, ale przez resztę czasu nie poświęcał im wiele uwagi. W wieku około 20 lat rozpoczął naukę japońskiej szermierki Hoki Ryū, która charakteryzuje się wieloma technikami jedną ręką. Każdego dnia trenował tę szkołę pod kierunkiem Miyato Sensei w Kumamoto. Gdy nie miał treningu u Sensei Mayaty, uczęszczał na treningi swojego nauczyciela w innym dōjō Hoki Ryū. Po pewnym czasie Nakagawa Sensei opuścił Japonię w celach zarobkowych (by łowić ryby).
Wrócił do Japonii w wieku 26 lat do Tokio, gdzie poznał Tomokagi Sensei (wtedy 9 dan i hanshi), u którego zaczął pobierać nauki Musō Shinden Ryū, w tym także techniki szkoły Omori Ryū i Eishin Ryū. Tomakagi Sensei nazywał swoje dōjō Kenshokan, a Nakagawa Sensei uczęszczał tam przez prawie cztery lata. Po pewnym czasie, w Tokio odbyło się seminarium Toyama Ryū, w kampusie Nogi Jinja. Seminarium odbyło się pod patronatem Sensei Tokutomi.
Udział w tym seminarium był bardzo inspirujący – jak mówi sam Sensei – był bardzo zaskoczony sposobem i jakością tameshigiri, które tam widział. Zaraz po ukończeniu tego seminarium Nakgawa Sensei poprosił o przyjęcie do szkoły, a od następnego tygodnia rozpoczął szkolenie Toyama Ryū pod kierunkiem nauczyciela Tokutomi Tasaburō, który wywodził się od Kaichō Morinaga-ha.
Dōjō Senseia Tokutomi było bardzo daleko, z Tokio były to dwie godziny drogi autostradą.
Tokutomi Sensei był jednym z ostatnich nauczycieli szkoły Toyama Ryū, którzy byli związani z oryginalnymi naukami tej szkoły z Akademii Wojskowej Toyama. Jego nauczycielem był Morinaga Kiyoshi, jeden z trzech głównych nauczycieli Akademii Toyama. Nauczycielami akademii byli Nakamura Taisaburō, Yamaguchi Yūki i Morinaga Kyoshi Sensei. Można powiedzieć, że dzięki temu połączeniu Sensei Tokutomi był dosłownie ostatnim nauczycielem Toyamy.
Czas, kiedy Sensei Nakagawa trenował w dōjō Tokutomiego, był dla niego najpiękniejszym okresem. Sensei Nakagawa pamięta swojego nauczyciela w następujący sposób:
„Byłem oczarowany iaijutsu Tokutomi Senseia, a może nawet bardziej jego osobowością”.
Wielkość samego domu Tokutomi Senseia wynosiła około 120 m². Był to stary dom i kiedy padało, przeciekał. W rogu dojo był stary piec, a kiedy było zimno, wszyscy starsi uczniowie się przy nim rozgrzewali. Bambus był wykorzystywany jako materiał na tameshigiri, więc gdy młodsi uczniowie trenowali tameshigiri, posiekane kawałki bambusa służyły jako paliwo do pieca, przy którym stali starsi uczniowie. Nakagawa Sensei wspomina, że kiedy podczas treningu ktoś nie ciął poprawnie, bambus zawsze wydawał inny dźwięk niż przy dobrym cięciu. W tym momencie, z rogu sali z piecem dobiegało: „A kto to był?” lub „Jeśli nie go skrócisz, bambus nie zmieści się w piecu”. Potem poprawiali swoje cięcia. Z uśmiechem na twarzy Nakagawa Sensei wspomina, że tak uczono tameshigiri u Sensei Tokutomi. W tym czasie na treningi uczęszczało z nim około dziesięciu innych uczniów. Nakagawa Sensei wspomina, że zawsze po treningu chodzili razem na posiłek przygotowany przez niego, a Sensei Tokutomi zawsze chwalił, jak dobry i smaczny był (dlatego Nakagawa Sensei tak lubił gotować). Tokutomi Sensei nie był jednym z tych srogich nauczycieli, śmiech bardzo często gościł na jego twarzy. Nie mówił jednak zbyt wiele podczas sesji treningowych, więc jego uczniowie zwykle musieli trenować mitori geiko, obserwując ruchy nauczyciela. Tokutomi Sensei zmarł w 2013 roku i poświęcił się treningom iai aż do śmierci. Sensi Nakagawa uważa go za ostatniego samuraja. Około cztery lata przed śmiercią Sensei Tokutomi wysłał wiele licencji potwierdzających wysoki poziom jednemu ze swoich uczniów o imieniu Kinji Nakagawa. Kiedy Nakagawa Sensei miał około 32 lata, musiał wrócić do Kumamoto po śmierci ojca, aby zająć się matką. Dwa lata później zapoznał się z technikami szkoły Niten Ichi Ryū, która ma długą tradycję w Kumamoto, ponieważ w ostatnich latach życia mieszkał tam Miyamoto Musashi.
Na jednym z pierwszych taikai sztuk walki, które Sensei Nakagawa zorganizował, miał swoje enbu – występ – Satō Kazunori Sensei, który pokazał techniki dwoma mieczami. Satō Sensei był początkowo zaawansowanym uczniem szkoły Sekiguchi Ryū, ale po pewnym czasie opuścił tę szkołę i założył własną szkołę pod nazwą Ippō Ryū (jednoetapowa szkoła), w której uczył swoich uczniów technik miecza. Nakagawa Sensei był bardzo zadowolony z demonstracji Nitō Ryū i był to również początek ponad dwudziestoletniej, silnej przyjaźni między nim a Satō Sensei. Nawiasem mówiąc, jedną z technik Sekiguchi Ryū, którą Sato Sensei bardzo dobrze opanował, był tobi chigai. Tę technikę Nakagawa Sensei zawarł później w technice Shihō giri wykonanej w suwari waza. Nastąpiło za zgodą Senseia Satō, który był bardzo otwarty na poglądy i działania innych. Nakagawa Sensei wiele się od niego nauczył, jednak nigdy nie był on uczniem szkoły Niten Ichi Ryū, więc nie należy używać tej nazwy. Dlatego techniki dwoma mieczami można znaleźć w Nakagawa Tozan Ryū tylko pod terminem Nitō no kata 二 刀 の 形
Nakagawa Sensei zaczął uczyć japońskiej szermierki od 2012 r., za radą Matsuno Kunisaku Sensei, jednego z szanowanych mistrzów kaligrafii, mieszkającego w Kumamoto. Nazwał swoją szkołę Nakagawa Tozan Ryū. Nazwa została stworzona w tym kształcie, ponieważ szkolenie opiera się na technikach szkolnych Toyama Ryū (Tozan to inne czytanie dla Toyamy), ale są inne waza, które Sensei Nakagawa dodał z innych szkół. Tytuł ten ma jeszcze jedno znaczenie i jest to odniesienie, że nigdy nie można zrezygnować z nauk prawdziwego pierwszego nauczyciela, którym był dla Sensei Nakagawa, Sensei Tokutomi. Techniczna podstawa była taka sama w dōjō Sensei Tokutomi, ale nie było takiego nacisku na techniki sahō i reihō. Sensei Nakagawa dodał do swojej sztuki swoje doświadczenie w treningu Koryū.
Jak sam Nakagawa Sensei mówi o Toyama Ryū:
„Kiedy miecz był używany do zabijania, oryginalne Ryū Toyama było dobre. Jednak dziś w czasie pokoju nie wystarczą same techniki walki. Należy dodać etykietę i elegancję.”
W 2008 roku Nakagawa Sensei po raz pierwszy podróżuje poza Japonię, aby przedstawić swoją szkołę osobom zainteresowanym tradycyjną japońską kulturą artystyczną w Anglii. Z tej okazji przedstawił uczniom teppōtai (strzelanie z historycznych muszkietów). Podczas tej podróży Nakagawa Sensei wystąpił w Muzeum Sztuki Azjatyckiej. Dał pokaz shihogiri i innych technik, które bardzo spodobały się publiczności. Podczas tej podróży poznał również Fay Goodmen w Birmingham, która według Sensei jest bardzo utalentowaną kobietą w dziedzinie japońskiej szermierki. Jej umiejętność uczenia się nowych rzeczy była równie urocza, jak jej osobowość. Po raz pierwszy został zaproszony do Czech przez Bohumila Plankę z Towarzystwa Czesko-Japońskiego w 2009 roku, którego spotkał w Fukuoce podczas swojej wizyty w Japonii. Podczas tej podróży miał enbu w muzeum policji, a także seminarium dla czeskich studentów kendō i iaido. Jeśli zapytasz Senseia, co jest ważne w treningu, dowiesz się, że jest to Nuki soku. Nie dodawaj do technik innych niepotrzebnych ruchów, które doprowadzą cię do śmierci.
Nakagawa Sensei angażuje się także w inne tradycyjne dziedziny japońskiej kultury, takie jak ceremonia herbaty Omote Senke.
Znaczące okresy w życiu Sensei Nakagawa Kinji:
Październik 1972 – nauka u Tadayuki Miyata Sensei (styl Hoki Ryū), Kumamoto.
Luty 1977 – Rozpoczęcie nauki sztuk walki u Danzaki Tomokage Sensei, Musō shinden Ryū 9 dan i hanshi, Tokyō
Grudzień 1977 – Rozpoczęcie nauki sztuk walki w stylu Sensei Tokutomi Tasaburō Dai Nippon Toyama Ryū, Kanagawa-ken
Listopad 1978 – otrzymał tytuł 5 dan i renshi od Dai Nippon Toyama Ryū
Kwiecień 1979 – zwycięstwo w mistrzostwach katanobu w Tameshigiri organizowane przez Dai Nippon Butoku-Kai, Tokio
Czerwiec 1980 – otrzymał tytuł kyōshi 6. dan w Dai Nippon Toyama Ryū
Lipiec 1981 – zwycięstwo w mistrzostwach katanobu tameshigiri organizowanych Dai Nippon Toyama Ryū dla posiadaczy szóstego dana i wyżej.
Listopad 2007 – otrzymał 7 dan od Dai Nippon Toyama Ryū, zakładając Europejskie Bujutsu Shidokai, by móc prowadzić seminaria w krajach europejskich (Francja, Wielka Brytania, Czechy, Polska)
2008 – pierwsza podróż poza Japonię (do Anglii) w celu zaprezentowania swojej sztuki
Listopad 2009 – otrzymał 8 dan i hanshi 範士 – czyli „nauczyciel nauczycieli” Dai Nippon Toyama Ryū
Październik 2014 – gospodarz wspaniałego Bujutsu enbu taikai w Kumamoto, w którym uczestniczy wielu różnych nauczycieli sztuk walki
